ÇOÇUK İŞÇİLERİN ÖRGÜTLENMESİ ÜZERİNE YENİDEN DÜŞÜNMEK
ÇOCUK İŞÇİLERİN SESLER / ARAŞTIRMA RAPORU
Çocuk işçiliği oldukça karmaşık ve çok boyutlu bir sorun.
Bu yüzden de bu konuda çalışanları umutsuz, güçsüz hissettirebiliyor. Yekpare ve kocaman bir sistemin içinde çıkışsız bırakabiliyor.
Oysa değil… Umberto Eco’nun dediği gibi “Sistemin tek kalbi yok.”… İşte bu nedenle çocuk işçiliğine karşı sistemin can alıcı yerlerini çözümlemek, uyanık olmak, ona göre de çocuk işçiliğini yeniden düşünerek etkili stratejiler geliştirmek gerekiyor.
Türkiye için bu konuda geliştirilecek en etkili ve acil stratejilerden biri de çalışmak zorunda kalan çocukların örgütlenmesi olduğu düşüncesindeyiz. Bunun için yetişkinlere, sendikalara, meslek örgütlerine, sivil toplum örgütlerine ve elbette siyaset alanına düşen görev/sorumluluk çocukların örgütlenmelerin önündeki her türlü engeli ortadan kaldırmak. Yani çocukları sadece maruz kaldıkları sorunun nesnesi olarak bırakmak değil sorunu çözecek ve değişimi yaratacak özne olarak kabul etmek…
FİSA Çocuk Hakları Merkezi olarak 2020 yılında bu yaklaşımla başladığımız ve Friedrich Ebert Stiftung Türkiye Temsilciliği’nin desteği ile yürüttüğümüz program kapsamında, çocuk işçiliğinde sorunun değil çözümün parçası olarak, çalışan çocukların çocuk işçi örgütlenmelerine ilişkin deneyimlerini ve görüşlerini duymak, anlamak istedik. Bu sebeple Türkiye’de bir saha araştırması yaptık. Bu yayın da bu saha çalışmasının raporu. Saha çalışmasının yanı sıra dünyadaki çocuk işçi örgütlenmeleri ile iletişim kurmaya, onların deneyimlerini ve yaklaşımlarını duymaya çalıştık.. Bu sebeple yüzümüzü her zamankinden farklı olarak güney küreye çevirdik. Hindistan ile Latin Amerika çocuk işçi örgütlenmelerinden temsilcilerle tanıştık, web konferanslar yaptık. Bu raporda, bu örgütlere ilişkin bilgilere kendi yaklaşımlarıyla, bu alandaki tartışmalara katkı vermesi amacıyla yer verdik.
RAPORU OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ…